Hayat Çok Perdeli Bir Oyun

Yaşam Bir oyun sahnesidir.
W.Shakespeare.

Ne çok rol varmış evrende bürünecek,
Rüzgarın ılık elleri yanağıma dokunup,
Kaçtığında anladım.

Hepimiz birçok karaktere bürünmüş oyunculardık.
O yüzden reel bir yalnızlığa tutsak kılındık.

Yaşamımızın en orta yerinde
Repliklere boğuluruz.
Komediyle dram arasında gidip gelsek de
Çoğu zaman trajediye konu oluruz.

Her perde de ayrı bir kişilik sergileriz.

Ellerimizdeki damarlar kabardığında,
Son perdeye doğru gider oyun.

En sadık izleyiciler ay ve güneştir.
Onlar da her zamanki cilveleşmelerindeyken
Seyre dalarlar ahvalimizi.

Kimimiz rolünü ustaca oynar
Perdelerin çoğunda,
Kimimiz de hep figüran...

Ben de kendi oyunumda baş roldeyim
Ustalık rolü kesemesem de...

İrrasyoneldir zaman zaman kurduğum düşler,
Leylak rahiyası sızsa da içinden.
Bazen de yaşamın tam ortasında
Bazen de kendisiyim.

Acıtsa da figüranlar canımı,
Nuh'un Gemisi'nin kadim coğrafyasındanım.