Hayat; Çocukları Sever Sardunya'yı da

Hayat; Çocukları Sever
Sardunya'yı da

aslında çok uzun yollar kat etmedim
yani erken yoruldum aynı sokakları geçerken
gözlerim incitti pencereleri bildik adresleri de
balkonlar evin yalnızlıklarıydı ellerim bi kışa el sürerken
bi çok insan gördüm bi okul çıkışı bi ev yorgunu
hangi enleme düşerse iç cebim ordan vuruldum
şu an bu sis şehrin siyah beyaz resmine belki de bi mağraydı
kimsesiz kızımı özlüyorum böyle durumlarda sardunyayı
bi köpek yavrusu salınıyor ayaklarıma hep aynı dizelerden geçiyorum
başka şairlerle sonra yüzlerimiz suyu çekilen bi dere
aslımız bu oysa suları çoğaltmaktan geliyorum
ne kadar çok yol var; dehlizler ve karanlıklar bi an herkes
kendi karanlığına ip sarkıtıyor sonsuz çarpışıyoruz
ne haklı çıkarır bizi kelimeleri kullanır mıyız bilmiyorum
çocuklar kartopu oynuyor bu vakitlerde
kimseler içimden geçenleri okuyamıyor birileri diyorum
yanlış olmalı her şeyi kırarken ne varsa
birileri kırılmış olmalı kim haklı çıktı derken hayat dikiliyor
karşımda biraz evlerin balkonu biraz mağra biraz ben
herkese bi soru veriyorum silik geçen adımlarıma dair

hayat sana bi kız çocuğu sundum bilirim
sen de seversin çocukları