Hayat çizgisi Şiiri - Âşık Enver Gürkani

Sen çocukken senin anan
Sevgi ile bezer seni
Bir dediğin iki etmez
Bal içinde yüzer sesi

Sana derler tatlı bala
Gezdirirler koldan kola
Yedisinde ilkokula
Öğretmenin yazar seni

On beşinde sarar merak
Ellerinden düşmez tarak
Hep tutarlar gözden ırak
Her an tutar nazar seni

Yirmisinde çok azarsın
Her bir şeye tez kızarsın
Başın yüksek dik gezersin
Ufak bir söz üzer seni

Hür gezersin yirmi beşte
Aklın fikrin hepsi düşte
Erinmezsin hiçbir işte
Rakiplerin sezer seni

Otuzunda güçlü çağı
Sanki görmez koca dağı
Taşı sıksan çıkar yağı
Deviremez dozer seni

Kırk yaşında olgun yaşın
Saç dökülmüş kabak başın
Ağzında var tek tük dişin
İhtiyarlık süzer seni

Ellisinde durgun dönem
Her bir şeye verir önem
Dert denilen o nemenem
Yavaş yavaş kazar seni

Altmışında çok güngörmüş
Üçte iki ömür sürmüş
Belli yerden fire vermiş
Kabul etmez Pazar seni

Yemişinde bitmiş işin
Geçmişini otur düşün
Ağzında yok tek bir dişin
Ne yiyersen bozar seni

Sekseninde az görürsün
Asa ile zor yürürsün
İki büklüm bükülürsün
Bir çöp düşse ezer seni

Doksanında geçmez sözün
Kırış kırş olmuş yüzün
Titrer elin tutmaz dizin
Yel eserse tozar seni

Gürkani’de böyle demiş
Kim ki yaşı yüzü bulmuş
Kara toprak bağrın açmış
Her an bekler mezar seni

Âşık Gürkani