Hayat Çıkmazı Şiiri - Hikmet Ertaş

hayat bir çıkmazın içindeyken çoğu kez
çıkılan yol senin yolundu aydınlıktı hayallerim
bazen evet sen dedim bazen korktum söyleyemedim
bazende içimdeki çocuğa seslendim
onuda başaramadım
senin tek derdin gitmekti gidipte dönmemekti
madem gidecektin
neden hiç gitmicekmiş gibi girdin hayatıma
neden giripte hayatı zindan ettin bana
yokluğun öyle zorki beni boğuyor
nasıl çıkaracağım şimdi seni aklımdan
gönlümün çatlağından içime azar azar
sızdıkca nasıl geçerim senden gözlerinden
her dinlediğim şarkıda benden arta kalan sensin
beni müebbet aşka hapseden sensin
beni bir boşluğa atıp giden yine sen
yokluğunun çukuruna düştüm
tırmandıkca çıkmaya çalıştıkca
tekrar tekrar ayağım takılıp düşüyorum
hayatı seninle sevmeyi seninle öğrenmiştim
şimdi sınıfta kalmak çok zoruma gidiyor
sevdam senin sevdanla buluşamayınca yetim
buluşamayınca öksüz buluşamayınca garip
yokluğun içimi neden cehennemde yakıyor bilmemki
seni seviyorum ama deyip çekip gittin
sevmiyorsan sevmiyorum deseydin bari
bir kerecikte olsa bana karşı dürüst davransaydın
bahanelerin ardına sığınmadan
hem bir cümlede ama varsa
ondan önceki yargının hiçbir hükmü olmazmış
sen beni hiç düşünmedin bir sen varsın
dünya senin çevrende şekillenmeli
herşey sana göre düzenlenmeli
beni çok küçük gördün alttan aldın
bense seni sevdim sana inandım sana bağlandım
tamam artık beni unut seni seviyorum dediğimide
unut gözlerim hala aklındaysa eğer
madem gözlerimide unut
ama birtek şeyi sakın unutma,
BAZI ÇIĞLIKLAR SESSİZ ATILIR........