Hayat Cambazı Şiiri - Görkem Buğra Kızıl ...

Gözünün eriştiği her yerde ben varım.
Sudan sebepler bulup aşk bardağına koyduğun zaman
ömrümü içmeye doyamayacağın bir hayata yağmur yağdırabiliriz.
Hüzünden kırptığın bulutlar dertlerimin gökyüzüne düştü düşeli
elim canıma kıydığım bu nikaha imzasını atıyor.
Sevdanın tetiğine bassan
kalbim tabancadan çıkan kurşun gibi yapışır yüreğine.
Yüreğin öyle bir sızlar ki yalandan güldüğün gerçeklere
gerçekten mutlu ağlamalar başlatırsın.
Dilinin döndüğü kadar aşkı anlatma bana,
başımın döndüğü kadar aşkı yaşat.
Yaşadığım bu kıvrımlı yol saçlarında bitsin.
Kalemin ağzı çıksın dudaklarından,
sözlerin sözlerime dökülsün.
Benim ağzımla konuş, benim ciğerlerimle nefes al,
benim gözlerimden bak ama kendi yüreğinden benim yüreğim gibi sev.
Sev ki divan edebiyatını baştan yazalım biz.
Tiyatromuzu kurup senaryomuzu beraber yazalım.
Kırmızıya boyadığın sözcükleri başrol yapalım.
Gözlerine kalem batsın,
mürekkep kapatsın dertlerini ve bir daha kimse açamasın.
Dört yıllık acılar yerini ölümsüz mutluluğa bıraksın.
Kedi kendini tırmalasın, balık toprakta yüzsün.
Sen ellerini ver dünya aynanın etrafında dönsün.
Seninle başlasın bütün günler ve hayatım seninle bitsin.
Ölümün güzelliğini düşünebiliyor musun, sadece sen varsın aklımda kalbimde,
başka hiçkimse yok, olmadı olmayacak, olmamalı...
Masaya koyduğum uykularım sevda nöbetinde şimdi.
Huysuzlukları ellerinde.
Başımı kaldırsam senden zaman akıp gidecekmiş gibi,
sen sakın zaman gibi olma olur mu, hiç gitme benden.
Denizlere kör limanlar eşlik etsin,
gökyüzüne deniz fenerleri.
Ben kaybolunca sen benim aynam ol ki kaybedince kendimi bulayım.
denizin fırtınası yüreğinde dinsin,
yüreğinde aşkın fırtınaları kopsun.
Adının gizemi müziğe karışsın,
ezgilerle dolu şiirlerim
sana özgü olsun.
Kırık kitap konçertosunun kemanları ikizlere takılsın,
yay olsun gerilsin sinirler,
ok olsun gitsin dertler.
Çocuk yalnızlığı kimin canını acıtır ki kendinden başka,
saçlarıyla oynayan rüzgardan ellerin bulutları dağıtsın artık gökyüzümüzde.
Güneşin kirli yüzü görünsün.
Bak geliyor kuşlar yine, kanatsız uçuyor hepsi,
farkında bile değiller tüysüzlüklerinin,
çıplak bedenlerinin altında saklı gerçeği, yüzsüzlüklerinin.
Gözlerini bilmeden yönümü sana çevirdim ben,
kuşlar kadar yüzsüz, kuşlar kadar çıplak, kuşlar kadar kanatsız.
Kanadım ol uçur beni, tüylerim ol ısıt beni, yönüm ol ve sev beni...
Seni sevdiğim kadar insanım ben, sana inandığım kadar yalancı,
sana yorulduğum kadar üşengecim, sana uyanacak kadar uykusuz,
sana kızdığım kadar öfkeliyim ben, sana üşüdüğüm kadar sıcak,
sana bakacak kadar aynayım ben, ve seni sevecek kadar aşk...