Hayat Buydu Şiiri - Zehra Karakuş

Bir şeylere mecbur kalmaktı
Ayakta durabilmek için çırpınıştı
Sözü bile para etmeyen insanlara
Boyun eğmek,
Yapılan kötülüklere göz yummaktı
Hayattı
Yanlızlıktı....
Duygu yüklü gözlerden inen yaştı
Hayattı işte
İnsanı insana kul eden
Hep güçsüzlerin yenildiği sahaydı
Yenilen insandı.........

Masum gözlerin katiliydi
Saf düşüncelerin kötülüğüydü
Hep gülümserdi insana
Kurtarılması beklenen kanadı kırık bir
Kuş gibiydi
Ama hep haksızdı
Saflığına da
Dostluğunada olsa
Mutlaka duygudan kalbe
Kalpten gözlere inen yaştı
Ama yinede hayattı
Birşeylerin çırpınışıydı
Sevmekti belki
Gülmekti
Hepsinide olumsuz kılan yine
Hayattı.

Belki küçücük
Bir mutluluktu yaşanması beklenen
Kundaktaki bebeğin masum gülüşüydü
İhtiyar bir ninenin bakışlarıyla düşünceleri arasında
Geçen kısa bir andı
Mutlu-mutsuz,acı- tatlı,
Kötü ve iyi
Ne olursa olsun hayattı
Güzelliklerin paylaşıldığı
Sevdaların doyasıya yaşandığı
Geçici bir mevsimdi
Düşüncelerimiz kadar temiz
Fark edilmeyecek kadar gizemli......

Küçük çocuğun oynadığı oyuncak kadar
Mutluluk verici
Hayattı
Nefes almak kadar değerli
Yaşadıgını hissetmek kadar önemliydi