Hayat bunu bana öğretti
Doğdum, büyüdüm, hayata atıldım. Yaşam denen bu okul bana çok şey öğretti bu güne gelirken. Hayatım boyunca kendi rotasını ve kendi yol haritasını çizen biri olarak çıktığım bu hayat yolculuğumda bu güne kadar yaşadıklarımdan hiç bir zaman pişman olmadım. Yaşadıklarım benim için deneyim oldu. Hiç bir zaman pişman olacak bir günüm olmadı, çok şükür böyle bir şey yaşamadım.
Her zaman olduğu gibi bu yaşıma kadar doğrularım olduğu kadar, insani kusurlarım da, yanlışlarım da oldu ama her zaman kendimi sorgulamayı bildim.
Vicdanımı, onurumu, şerefimi lekeleyecek, kirletecek, rahatsız edecek geçmişim olmadı.
Her zaman, her yerde, her an aklıma ne geldiyse, o an ne düşündüysem, neye inandıysam onu söyledim, onu yaptım. Yapmaktan ve uygulamaktan da utanmadım, çekinmedim. Dediğim gibi bu güne kadar hiç bir anımdan pişman olmadım, pişmanlık duymadım.
Yaşadığım bu hayatta ne amalarım oldu ne de keşkelerim.
Bu güne kadar da hiç bir zaman yaptıklarımdan dolayı kendimle vicdan mahkemesi yapmadım. Yapanlardan da olmadım. Bazen gerçek olduğu gibi bazen de sahte yüzlü dostlarım, arkadaşlarım oldu ama ben her zaman dugularımla yaşadım bu güne kadar.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim