Hayat Bulmak Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

yapraksız dallara benziyorum
deniz kıpır kıpır
şidddetli yağış ıslatıyor şehri
sokaklar bana kaldı
o masal söz
“ seviyorum seni “
kulağımda bu tılsım
perişanım seni kaybedeli
bırakıp gittin beni
soğuklara direnen ağaçlarda
son yapraklarını döktü
sırlarla çevrili
surların dibine koşuyorum
kimsenin olmadığı mekanları seçiyorum
denizden gelen sesler
sahili döven dalgalar
gecenin siyahı
beni buluyor
gece başlıyor
her zaman buradaymışım gibi
üşüyorum
şafak vakti sahile koştum
burada hayatımı buldum
kendimi fark ettim
bir dua
yalnızlığımı paylaşmaya geldi
içimde yakıcı bir ağrı
gözlerimde yıkım
yalnızım
yağmur giderek azıyor
kayboluyorum
cam duvarlar var
hayat umutlarım kırılıyor
çok güçsüzüm
yeniden tutunuyorum duaya
''..ey Allah'ım
senin kolay kıldığından başka
bir kolaylık yoktur
karanlıklardan aydınlığa çıkaran
Rabb'im , nefsimle başbaşa
beni bırakma...''
dua bitti sesler gitti
karanlık ve korku kayboldu
yağmur dindi
hayat yeniden geldi...

08.03.2021 / İstanbul