Hayat Bu... Şiiri - Ekrem Öztürk 2

HAYAT BU
Yetmişbeş yıl önce doğdum başladı
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.
O, benden güçlüydü beni tuşladı
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.

Ölüm bir hakikat, tadacak her can.
Meçhul olan, nerde, nasıl, ne zaman.
Vade tükenmişse verilmez aman
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.

Dünya bir tiyatro, biz de rol aldık
Belirlenen bir tempoyla yol aldık.
Kısmet neyse, çok az, veya bol aldık
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.

Her sunulan menfaate kanardık.
Çoğu zaman yanılırdık, yanardık.
Bu yol uzun, bitmeyecek sanardık
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.

Mutluluklar tattım, hem kana kana,
İşten, aştan, eşten, evlattan yana.
Ölüm gerçek, zor geliyor insana.
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.

Acilar da tattım, acıdan acı
Ana baba, iki abi, çift bacı
Ecel aldı, yok acının ilacı,
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.

Mutluyum, Güneş'i bana yar etti
Evlatla torunla bahtiyar etti.
Yaşlandırdı beni ihtiyar etti
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.

Her ne yapsan,nefis tatmin olmuyor
Dolular almıyor, boşlar dolmuyor.
Dizde takat,gözlerde fer kalmıyor
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.

Tefekkür eyleyin, izleyin bakın
Gelecek geçmişten çok daha yakın.
Bu fani dünyaya kanmayın sakın
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.

Mücadele ettik, koştuk yorulduk
Neşeye, kedere, derde karıldık.
Bazı gönül kırdık, bazı kırıldık
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.

Hem öğrendim hem öğrettim durmadım
İsteyerek hiçbir gönül kırmadım.
Kırmış isem, helalliktir muradım
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu.

Ekrem der, yaradan süzüyor beni
İyi veya kötü yazıyor beni.
Yapamadıklarım. üzüyor beni
Ömür sona yaklaşıyor, hayat bu..
Ekrem Öztürk