Aradan yıllar
Belkide ömürler
Ve muallakki mevsimler geçti
Kaldı mı ,
Bir ben oralarda
Herhangi bir hafızada
Yer edebildim mi
Hatra yoruldum mu
Kıymet bilindi mi ,
Sevilmeyen tenim.
Hiç akılda tutuldu mu ,
Uçuşan sözcüklerim
Boğdu mu kahkahaya ,
Yersiz küçümsenişlerim
Yazdığım şunca yazı
Döktüğüm o sayfalar
Hatta satırlarca haykırışlar
Ansızın çırpınışlar
Ağlattığım onca duvar ,
Sabaha kadar nöbet tutturduğum
Takılı kaldığım takıntılar
Ardından yeniden uyanış
Uyansam da kayboluşlar
Baksam da onca yüze
Bana hep yabancılar
Issız karanlık
Zifire kadar karanlık
Aydınlığı dahi karanlık
Bu deli cesareti
Kara kara karanlık
Boğucu ve yutucu
Hazmedilmeyen edilemeyen
Delikanlıca karanlık
Yutkunamam da
Göz bile kırpamam
İçine hapsediş bu ,
Dinmek bilmeyen..
Kaçış yok
Kaçmaya yetecek gücün yok
Çıkış yok
Çıkışı bulacak zamanın yok
Nefesi bile tane tane
Sırasını beklercesine almalı
Ama yazık ki , yalnızca
Boğazındaki tutunan elleri ,
Hissedince anlarsın
Sıranın sana geldiğini ,
Boşluktayken kavrarsın
Neden budur ki kırma
Kendinle yüz göz olma
Yaşadığınca ölesiye yaşa
Ve incitme ki incinmede
Gerisi kayboluşlar
Gerisi tutunuşlar
Ve belki yeniden yıpranışlar
Ama nasıl ..
Delikanlıca hakkıyla ve adamca.
Kayıt Tarihi : 9.10.2020 12:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)