**
Bu hayata insan
bir süre sonra
herşeyin kendi kendine
iyi geldiğini anlıyor,
herkesten uzak durmayı
öğreniyor insan..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ne eşe kırgınım
Ne de dosta dargın
Ne geliyorsa başıma
Biliyorum akılsızlığımdandır
Ayaklar altında kalan gururumun
Bu yıkımların nedenini
Biliyorum saflığımdır…
Geç Kaldım bir çok şeye ben
Bir arpa boyu yol alamadığımın sebebi
Olmayacak şeylere asılı kalmamdır
Ömrüm söndü gidiyor
Geriye dönüp baktığımda
Açı geçmişime ışık tutan
Bir tek hatalarımdır
Bu virane hayatımın baş rolünde
Biliyorum ben varım…
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta