Bizim acelemiz vardı, oysa hayat hiç te aldırış etmiyordu,
gece, hüzün doldururken yüreğimize, bir türlü sabahı yakalatmadı, mutlulukları katmadı bize.
Bizim acelemiz vardı, oysa hayat hiç te aldırış etmiyordu,
bize arabesk yaşamı dayatıyordu, oysa insanı neşelendiren havalarda vardı.
Bizim hevesimiz vardı, oysa hayat hevesimizi kursağımızda bırakıyordu,
biz bir yudum su içmek isterken, o bize tuzlu suyu reva görüyordu.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla