Hayat bir yolculuk
Evet. Belkide iyi biri değildim belkide belkide kusurlarla doluyum
Ama hiç yemedim kimsenin hakkını kirletmedim vicdalamı
Bir söz var var ya Derler ki Kalp kırmak Medine'yi yıkmaktır bu söz hep yankılandı zihnimde her adımda her kararda
Ama benim kalbimi Paramparça edenler hiç düşünmedi mi
Bu sözün ağırlığını Hiç mi hissetmediler yıktıkları şehrin acısına
Hiç mi bakmadılar gözlerime orada gördükleri o koca boşluğu
şimdi hayatım Öyle bir noktada ki neylesi var ne gerisi ne de bir umut ışığı
Kendimi bulamıyorum Kaybolmuşum sanki bir kuyunun dibine atılmışım karanlıkta Sessizce çırpınıyorum bağırıyorum Çığlık atıyorum ama nafile
kimse duymuyor sesini ne bir dost ne de ben
kendi çığlıklarımda boğuluyorum yankılanan Sesin bile benden kaçıyor Sessizlik Sarmış Dört Bir Yanımı nefesim daralıyor bu tipsiz kuyuda Bu karanlıkta vicdanım hala temiz ama kırık kalple Yüreğim hala atıyor ama parçalanmış
kendi mi arıyorum bulamıyorum bir çıkış yolu acımasızlığın vefasızlığın Esiriyim şimdi ve soruyorum
kendime Neydi bu kadar kırılmamın sebebi vicdanımla yürüdüğüm için mi kalbimi açık tuttuğum için mi
Ama bir ses fısıldıyor içimden her Karanlığın bir sabaha vardır
Yeter ki vazgeçme kendinden bulacaksın ışığı o kuyunun dibinde İçimdeki ses fısıldıyor pes etmiyor her
Yaralı Kalp bir gün iyileşir her karanlıktan bir gün dağılır ama bazen o kadar zor ki bu sesin peşinden gitmek o kadar zor ki kırık döküp bir kalple tekrar ayağa kalkmak yine de içimde bir güç var adını bile koyamadığım
Belki de hayatta kalma hiçbirisi Belki de vicdanımız son kalıntısı beni çekip çıkarmak istiyor
Bu dipsiz kuyudan ama her çırpınışında biraz daha derine batıyorum sanki karanlıkta daha da yoğunlaşıyor nefes almak zorlaşıyor ama bir şey biliyorum Bu karanlık sonsuz değil bir yerlerde ışık var bir umut var ve umudu bulana kadar vazgeçmeyeceğim kendimden Çünkü biliyorum ki her zorluk Her Acı beni daha güçlü kılacak beni ben yapacak kırık kalpli de olsa parçalanmış bir ruhla da yeniden doğacağım bu karanlıktan yeniden bulacağım kendimi ve İşte o gün geldiğinde bu Dipsiz Kuyu karanlıklarında öğrendiklerim beni daha sağlam daha dirençli ve belki de daha merhametli kılacak kırılan kalbime rağmen
Dedım ya öldürmeyin içinizdeki cocugu.....Bir nefes omre canlar koydular
Kayıt Tarihi : 9.9.2024 11:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin iş yerinin Bu ikinci parçası zaten yıkılmış ama asla hayattan pes etmemiş tekrar Ayağa kalkma mücadelesi veren kalbinin hayatta kalma dedemisini anlatıyor mu yani İlkinde zaten güzel bir açıklama yapmıştım da devamlı tekrar dirilişi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!