Hayat bir yolculuktur...
Attığın ilk adımla başlar hikayen.
Önce emekler, sonra koşarsın
nice engelleri nice dağları aşarsın,
bazen düşer bazen kalkarsın,
artık yorulursun.
Yıkılan hayallerin enkazında,
suya düşen umutların da
gök yüzünü kaybetmiş kuşun kanatlarında
süzülürcesine uçurumlara düşersin.
Yol harap, yol sarp vakit sonbahar
korkunç rüzgarların uğultusunda
artık yaşamak bir yük olur omuzlarında.
Hayaller yorgun, anılar yorgun, yarınlar yorgun.
yorgun beden, yorgun gönül, yorgun yol.
Hayat durmadan ders veren bir okul.
Hüzünle geriye,özlemle ileriye bakarsın
Bir çocuk kadar beklentili.
Bir ihtiyar kadar suskun.
29.03.2022
İbrahim Yuka.
Kayıt Tarihi : 29.3.2022 19:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan bir yolcudur, gelir ve gider. Bu geliş gidişte insan ne yolun sahibidir ne de yoldakilerin. Ve ne yol senin sahibindir ne de yoldakiler... Her yolun bir kuralı olduğu gibi yolcuların da kuralı olmalı. Kurallar ihlal edildiğinde yollar ayrılmalı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!