Hayat bir oyundur oysa içinde oynadığımız
kimi bu oyunda figürandır hayata renk katar kendince
kimi de yönetir oyunu kendi kurallarıyla....
Kimine hayat toz pembedir hayallerde yaşar,
kimine gökkuşağı gibidir an da taşar,
kimi gerçekçidir mantığıyla hükmeder hayata
bir yandan da hayatın güzelliklerini kaçırır farkında olmasa da
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta