Hayat Bir Nefes Şiiri - Mözgür Özbek

HAYAT BİR NEFES

sabahı olmayan hain gecelere
canım sıkkın kafam bozuk
gözlerim uykuya küs artık
hayatım karma karışık
pabuç delik ceket yırtık
sevda yoksulluğum aştı boyumu
ne dost dediğim dost oldu
ne yar dediğim yar oldu
kader acımadan vurdukça vurdu

kim dost kim düşman anlayamadım
her yüzüme gülene can canan dedim
ezildim kırıldım yaralandım
delice bir sevdaya bağlandım
olmadı işte yine kaybettim
ya sevda beni anlamadı
yada ben anlayamadım sevdayı
kime emanet ettiysem kalbimi
ya değerini bilmedi yada kaybetti

avuçlarımda siyah saçlarım
kökünden yolmak geliyor içimden
dert gemisi gibiyim ben
yelkeni çürük kayıp kaptanı
her limanda bir gönül ağrısı
hayata yenilmenin buruk acısı
dolduyor içimi taa derinden
alıp gidiyor beni benden

bu nasıl kaderdiki
alnımdaki kara yazıyı
hangi kırılasıca kalem yazdı
kim başıma bela etti sevdayı
vefasızların ellerinde
yitirdim çocuksu umutlarımı
karanlığın sessizliğinde
kaybettim hayallerimi

dokunmayın artık bana
dokunmayın sancılı sol yanıma
efkarım kafa tutuyor dağlara
elimde yarım bir sigara
derin derin içime çektikçe
kendimi gömüp kayboluyorum
sessiz sessiz tüten dumanlarda

gönlümde kaybetmenin sızısı
derin çizgiler açtı yüzüme
çektiğim ızdıraplar
gözyaşlarımdan dökülüyor ellerime
hayattan mutluluktan artık bananeki
yaşamla ölüm rasında
ne kadar mesafe varki
hepsi bir nefes değilmiki

m.özgür özbek