Hayatım elimde sanki kalın ciltli bir kitap
Okumadan tek, tek sayfalar ardı ardına kapanıyor
Yazamadığım defter gibi sanki hayat satırlarına
Kaderin isi dumanına bulanıyor çilesini karalıyor
Hayatım elimde sanki bez den bir bebek
Dizime yatırıp uyutamadan yırtılıp parçalanıyor
Emziği ağzından düşen bebek gibi hıçkırışlarım
Matemine yasına kaderine hayatın bulanıyorum
Koparırsın ya dalından çiçeği anında boynunu eğer toprağa
Beni de kader eğip büküp gözlerimi daldırıyor toprağa
Sonsuzluğunu görmek değildi niyetim dünyanın
Kaderin sillesinde toza çamura bulanıyor soluyorum
Kıpırdanışları yok göz kapaklarımın kapanıştalar
Ellini açma kuvveti vardı gönül sokaklarımın dilencisinin
Şimdilerde dermansız direnmekten hidayetini alamıyor
Siyahlığını yitirmiş geceler yıldızlara dönüp baka bilmiyor
Tası olmayan su gibiyim topraklar emiyor ruhumu durmadan
Kurtuluşu yok beklide dirayetim anlamsızca Salı ver diyor gözlerim
Kaçmak istercesine gözyaşlarım hapishanesinden kırıp duvarları yıkıp
Koparıyor fırtınalarını tek, tek uçuşuyor sayfalarını hayatımın
Sığmıyor sitemler kütüphanesinin tozlu raflarına birer, birer
Açılışı yok sanki yeni başlangıçların soluğumu kesiyor tozlu raflar
Katılaştı mı yoksa gözpınarlarım akmak için yol bulamıyor
Boyayamıyor güneşin rengi isli tozlu sayfalarımı yok oluyor batıyor güneşim…
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta