Hayat Bir Kitap Şiiri - Zennehar Yılmaz

Hayatım elimde sanki kalın ciltli bir kitap Okumadan tek, tek sayfalar ardı ardına kapanıyor Yazamadığım defter gibi sanki hayat satırlarına Kaderin isi dumanına bulanıyor çilesini karalıyor Hayatım elimde sanki bez den bir bebek Dizime yatırıp uyutamadan yırtılıp parçalanıyor Emziği ağzından düşen bebek gibi hıçkırışlarım Matemine yasına kaderine hayatın bulanıyorum Koparırsın ya dalından çiçeği anında boynunu eğer toprağa Beni de kader eğip büküp gözlerimi daldırıyor toprağa Sonsuzluğunu görmek değildi niyetim dünyanın Kaderin sillesinde toza çamura bulanıyor soluyorum Kıpırdanışları yok göz kapaklarımın kapanıştalar Ellini açma kuvveti vardı gönül sokaklarımın dilencisinin Şimdilerde dermansız direnmekten hidayetini alamıyor Siyahlığını yitirmiş geceler yıldızlara dönüp baka bilmiyor Tası olmayan su gibiyim topraklar emiyor ruhumu durmadan Kurtuluşu yok beklide dirayetim anlamsızca Salı ver diyor gözlerim Kaçmak istercesine gözyaşlarım hapishanesinden kırıp duvarları yıkıp Koparıyor fırtınalarını tek, tek uçuşuyor sayfalarını hayatımın Sığmıyor sitemler kütüphanesinin tozlu raflarına birer, birer Açılışı yok sanki yeni başlangıçların soluğumu kesiyor tozlu raflar Katılaştı mı yoksa gözpınarlarım akmak için yol bulamıyor Boyayamıyor güneşin rengi isli tozlu sayfalarımı yok oluyor batıyor güneşim…