Hayat benimse... Şiiri - Abdülhamit Aydın

Hayat yolunda adım adım ilerliyorum
Yeri gelir;
Yalnız başıma Dünya’da bir ben!
Yeri gelir;
Yürekler dolusu Dünyalara bedel insanlarla

Hayat;
Ana şefkati gibi açar kollarını
Bağrına basar insancığını
Örümcek gibi açar ağlarını
Dolamak ister hainliğini
Yılan gibi akıtır zehrini
Yaşamak, yaşatmak istemez bir an

Hayat;
Dağları aşıp gelen bir akarsu
Aktıkça akar; coştukça coşar.
Yolları aşıp gelen bir araba
Virajı sola kaymış, dönmüş haraba

Hayat;
Gülü kokladıkça zevk aldırtan
Dikeni battıkça çileden çıkartan
Anı yaşayım derken ansızın biten
Son günün hesabı yapılamayan

Hayat;
Yaratıcıyı okudukça, tanıdıkça güzel
Yaklaştıkça sevecen uzanır bir el
Elçisini sevdikçe, rehber edindikçe
Davasını yayması kolaylaşan bir yel

Hayat;
Güz rüzgârları içi serinleten
Kışın karları içi donduran
Bahar çiçekleri içi eriten
Yazın güneşi içi yakan

Hayat;
Beş harfli bir kelime
İşledim yüreğime
Avuca sığmaz elime
Tanıdıkça, tanındıkça
Sevdikçe, sevildikçe
Andıkça, anıldıkça
Zihnimde! her daim izin, yerin