Yeni bir sayfa açıyorum şu kirlenmiş defterimde...
Ucunu yakıyorum...
Belki güzel olsun diye,
Belki de birazını şimdiden bitirmek için...
Ve sayfamın ilk satırlarına
‘Gitmek’ yazıyorum sessizce...
Minik bavulumu alıp, içine;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim