İnsan yalnız kaldığında kendini fark edermiş
Farklarımı toplasam beş para etmez gözünde
Hayatıma bir eksi gibi girdin önce ve
Böldün sonra, artık paramparçayım özümde...
Hayata bir sıfır yenik başlamışım zaten
Kendi yumruklarımla kendimi tekmelerim
Atacak bir havlu bile yok ellerimde
Yerinden çıkmış artık, paslanmış eklemlerim...
Sahnelerde eskimiş bir mikrofon gibiyim
Senin sesini bile mahvedebilirim
Sanırım yenilenmenin zamanı geldi
Saklayın beni, yenilere eşlik edebilirim...
Yeter artık bu işkence nereye kadar sürecek
Ağlamak istemiyorum, dur gözlerim ne olur
İlla kesmem mi gerek susturmak için dili
Yanaklarına son bir öpücük koy sözlerim, ne olur...
Kayıt Tarihi : 4.4.2011 13:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!