Ben içkisiz mezelerin sarhoşuyum.
Kimsesiz sokakların sahibi,
Dönülmez yolların yolcusuyum.
Ben karanlık yolların ısığıyım.
Ben Çanakkale’de mermi sesiyim,
Düşmanın kulağını sağır eden.
Anadolu’da ezan sesiyim,
Yeri ve göğü her okunuşta titreten.
Ben İstanbul da fatih,
Konya da Mevlana’yım.
Ben üç kıtada hayatım...
Şimdi kalbimde hançer,
Yüreğimde aşk acısı.
Yinede yaşama gülümsüyorum.
Ben sokaklarda ki o masum
çocuğum,
İçinde korkuları olan
Korkarken bile gülmeyi unutmayan.
Ben gönül parkında çınar ağacıyım,
Sevenlerin gövdeme isimlerini
kazıdıkları.
Ben her umutta yeniden doğan
çiçeğim,
Yaprakları mevsimlere dayanan.
Şimdi geçen yılların yorgunluğu var
üzerimde.
Bedenimde savaştan kalan şarapnel
parçaları.
Canımı acıtan bir sızı yüreğimde.
Bekliyorum gülen insanları,
Oynayan çocukları.
Bana hayat veren onlar.
Ve görüyorum mutlu güzel yarınları
Ve bu yüzden her acıya
direniyorum.
Hayat beni ben hayatı seviyorum.
Kayıt Tarihi : 19.7.2013 03:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!