Hayat bazen bir fedakarlıktır...

Hayat bazen bir fedakarlıktır....
Yaşantından
Günlerinden
Benliğinden fedakarlık....

Kişiliğinden fedakarlık yapmadan...
Kırılıp üzüldüğüne bakmamaktır....
Sineye çekmektir birçok şeyi...
Göze almaktır ağlamayı üzülmeyi...

Borç vermektir aslında
Mutsuzluğa mutluluktan....
Hayat aslında bir fedakarlıktır...
Ağlamaktan
Kırılmaktan...
Savrulmaktan korkmadan...

Bazen hep düşünürsün, herşeyin üzerine geldiğini.....
ezildiğini hissedersin, yıldığın olur bazen...
bıktığın hayattan....
bazen küçük bir gülümseme seni kendine getirir, unutursun bütün
çektiklerini....
bazen en küçük bir şeyde öfkelenirsin, niye yine ben niye hep ben diyerek....
Yaptığın fedakarlıkları düşünürsün....
Ben borç vermiştim mutluluğumdan mutsuzluğuma...
Mutsuzluğum bana borçlu dersin....
Mutlu günlerime borçlu....
Mutlu günlerim elbet olacak dersin....
İyimserliğini, umudunu hep beslersin....
İnsanlardan göremediğin ilgiyi, sevgiyi, insanlara gösterdiğin sevginin karşılığını sana veren hayvanlarda hissedersin......
Oysa şunu da bilirsin....
Hayvanları sevmeyen insanları sevemez....
Elbet hayat hep böyle mutsuz şekilde gitmez....