Hayat Bazen Aldıklarını Geri Vermez İnsana

Geçmişin bu…
İsteğin cevabıdır ve düşün… Haksız yere üzdüğün sevgiyi…
Sevgi haksızlarla top oynamaz gülemez… Güldüremez…
Sen hangi gülensin bir bak bakalım… Sevgi ağlatanları hiç sevmez…
Bu sensen… Bu bensem…
Hiç gülmeyelim ha ne dersin cesaretin var mı ben gülenim demeye dersiniz ama sonuç gülende ortaya çıkacak…

Hayat gülemeyenlerle dolu…

Gülense sevgiyi, sevgi olduğu için sevendir…
Saf,
duru
hakça,
adaletçe,
şefkatle,
can yürekle,
yüreği serçe titreyişleriyle sevmekle…
Sevgi ben seni ölme zamanına kadar sevmekle sevdim,

İşte şimdi ışıklar söndü…
Sabahı zor olacak geceleri yine yaşayacaksınız…
Bu gece de olduğu gibi…
Ama

tasvirleriniz aynada birlikte görülmeyecek…

Çok bakacaksınız aynadaki ağlamaklı resimlerinizi görmek için…

Ve

Büyük kaçış başlayacak hayatınızda…

Önce kendinizi terk edeceksiniz, sonra çevrenizi yalnızlığa her an adım adım gideceksiniz…

Ve

bir gün birbirinizden kaçacaksınız…

Evinizden,
mahallenizden,
şehrinizden,
kaçacaksınız…

Başka bir şehrin güneş ışıklarında açacaksınız gözlerinizi…

Uykudan yeni uyanmışçasına avuç içi yanları ile ovuşturacaksınız gözlerinizi…
Ve
ilk defa ciğerlerinize dolan başka şehrin havası ile üşüyeceksiniz…

Soğudum demenizle artık kimse sizi ısıtamayacak…
Çünkü sevgi artık can telaşında olacak…
Yalnızlaşacaksınız,

Yalnızlık çerçevesindeki yüzleriniz canınızı acıtacak…

Ve
uzakların,
uzaktakilerin,
bakışlarınızda canınızı yakacak…
Yılkı atına döneksiniz…

Bu sevgi ölüm döşeğinde bile sizi bırakmayacak…
Artık af dileme ve geri dönüş şansınız bile olmayacak…
Ortada kalan can çekişen bir balık gibi hayatınız sallanacak yasak koparılmış bir elmanın tadı gırtlağınızda kalacak…
Ve
Aşk ben varım sadece yanınızda diyemeyecek…

Ve
soracaksınız kalan mı, giden mi çok daha fazla acı çeker?
Ve
bu soruların cevabı hiçbir zaman verilemeyecek…

Siz sevenler diyecek elinizdeki sivri uçlu şişleri bir birinize sapladıkça, derilerinizi deştikçe artık aşkı bulamayacaksınız…

Belki yanılıyordu aşk…
Belki yeni aşk vardı…

Belki buğulu sesli bir aşk vardı…

Sevin beni dercesine parlak dişlerini gülümseyerek gösteriyordu…

Belki hayat gülümsemeleri haklı olana iade edecekti…

Belki,
Yeni aşk gelecekti, ben de seni sevdim, bu aşkta varım, diyerek…

Artık belki de,
Zaman zamanı örtecekti…

Belki de yeni aşk bir örtü zamanıydı geçmişin…

Her gidiş dönecek olanı özletir…

Bir başka gidişse, dönemeyecek olandır…

İşte o gidenin arkasından nefreti hatırlatır… Kalanda…

Bir çıkmazdı bu,
bir kararsızlıktır,
her kararsızlık bir dönüştür…
Düşüşlerdir ki anıda yok oluşlardır…

Her düşüş bir yok oluştur kalanda…