Hayat Basamakları Şiiri - Kemal Tekir

Hayat merdiveninde,
İlk basamak çocukluk.
Hayatın yükünü sırtlanmadan,
İnsana tanınmış bir soluklanma.
Hedeflerin çoğalıp,
Çabaların hızlandığı.
Dönemin adıdır gençlik.
Okul, askerlik,evlilik,
İş,güç derken,
Günler ne çabuk geçer,
Savrulup gider gençlikler.
Orta yaşlılık gelir çatar.
İnsanı bir telaş sarar.
Kaygılar yoldaş olur,
Mutluluklar azalır.
Güvenlik duygusu azalır.
Yaşlılık kapıya dayanır.
Anlam veremeyiz biz,
Bu hızlı tükenişe,
Vefasız gençlikte,
Kalmıştır artık geride.
Zaman acımasızdır,
Herkesin hakkından gelir.
Azgının da, güzelin de, çirkinin de,
Bakmaz gözyaşına, isyana.
Herkesi getirir bir, bir hizaya.
Yaşlılığında güzel,
Yanları vardır elbet.
Hırsların esaretinden kurtulup,
Bağımsız ve özgür yaşamak.
Tecrübelerden yararlanmak.
Çocuklarla torunlarla,
Tecrübelerini paylaşmak.
Zorluklar da var tabi,
Çeşit, çeşit, hastalıklar.
Sanki hepsi sıradalar.
Zihin, muhakeme, hareket.
Yetenekleri zayıflar.
Akli ve bedeni yetersizlikler başlar.
Yıllardır kahrını çektiğimiz,
İnsanların, ihmali vefasızlığı da,
Eklenince olanlara,
Hayat yük olur artık,
Yaşlıların yaşamında.