Hayat Basamağı Şiiri - Sedat Çakmak

Mevsimlerden İlkbahar, benzer doğum anına,
Onda doğa can bulur, hayat verir kanına...
Hakka halife olmak, insanlığın şanına,
Büyük bir nimet demek, insan olarak doğmak.

Yaz ayı olgunluktur,dorukluktur,bolluktur,
Hayatın en güzeli,gülistanlık güllüktür,
Öyle bir hayattır ki,Sonbahara yolluktur,
O yolluğa varmadan, bu çağın kadrını bil.

Göz açıp kapamadan Sonbahar gelip çatar,
Saçlarına ak düşer, güneş ufkunda batar,
Yapraklar sararmıştır, artık kalbin az atar,
Bu çağ son pişmanlıktır, bunu iyi kullan sen.

Şimdi bahsedem kıştan, artık etraf bembeyaz,
Oysa iş işten geçmiş,kefenin olmuş beyaz,
Bulurlar mezarcıyı, derler mezar kazı kaz,
Bu mevsim son yolculuk, çatmadan gel kendin bul.

Bu hayat merdiveni ibrettir ders almazlar,
Sanki baki sanırlar, oysa burda kalmazlar...
Sonları mevta olur, gerçek yolu bulmazlar,
Nefse yazık ederler, sen kıyma nefse bari.

Sedat, sen gel bülbül ol; bu gençliğin çağında,
Daldan dala konup öt, Hak yolunun bağında,
İlk nida 'İkra' oldu, Nuru Hira dağında...
Bu çağlara kanma sen, viran olursun biran

(Borçka: 2010)