Yer yüksek, gök çukur sanki
Ayaklarıma değiyor kara bulutlar
Her ihtimali denedim inanki
Başımda hep aşılmaz hudutlar
Dünya dört nala dönüyor
Tersine çıkıyor bütün yollar
Güneş mum gibi sönüyor
Kıvılcım gibi yağıyor yağmurlar
Zaman itip kakıyor beni sinsice
Saçlarıma karlar düşüyor sessizce
Firarda yaşıyorum zaten gizlice
Buna yaşamak denirse böyle
Gözlerini siper ettim kendime
Zordur bilirim anlaşmak benimle
Nebzenin zerresi kadar anlıyorsan
Yum gözlerini de beni ele verme
Aç kurt gibi peşimde beşikten beri
Gitgide daralıyor feleğin çemberi
Aç, gözlerinden düşür bir anda beni
Ebediyet uykusuna… anlamıyorsan
Dönmem bu firardan, nasihat etme
Aklımı çelme, hayat mamat deyipte
Aşktan meşkten, umuttan bahsetme
Bırakta gideyim, hadi artık inat etme
İhsan mihsan gerekmez bana
Aç gözlerini de etmesinler gölge
Sen açta ben yumayım hayata
Zaten bu hayat bana yasak bölge
Gouda/Rotterdam,18-06-2003
Ensar AktaşKayıt Tarihi : 20.8.2003 18:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!