Acemice bir kaçıştı yine bu yaptığın. Oysa tüm bu zamansız vedalaşmaların neticesi, en ağır bedeli ödeyen, haybeye tükenen, can acımız gözden sakınılan sevdamızdı.
Hatırlar mısın nefes almanın o en zor olduğu günü. Suçlu bir tedirginlikle gözlerine o kadar yakından ilk kez baktığım günü.
Sana dair düşünülen akılda söylenmek üzere biriktirilen her şeyi unutmuştum gözlerinle. Birbirini o ana dek tanımayan, kaybolmuş iki insan giydik sanki. Sen yalnızca titreyerek bakıyordun bana. Avuçlarımın içerisinde, avuçlarının terlediğini hissetmek yaşadığım ve yaşanılası en kutsal zamandı senden yadigâr ömrüme. O zamanlar ihtimal veremezdim böylesi kırılgan ve bitmeye gebe bir sevda olduğuna. Sen solunası en doğru şeydin benliğimde. Sana tüm hırçınlığıma rağmen, özümde içimde sorgulamadığım tek gerçeğimdin benim. O gece hiç şaşırmadığım kadar şaşırmıştım kendime de. Saniyelik iç konuşmalarımı hatırlıyorum da. Kendime inanamamak. Mutluluktan ve tedirginlikten soluklarımın düğümlenmesi ve ilk kez hissettiğim kokun. İçim de titreşen sevdaya, sana ve yaşama inanç.
Şimdi düşünüyorum da son soluğum kesilmeliymiş benim o anda, hayat boyu bu kadar inandığım tek insan. Son soluğum kesilmeliymiş senin yanı başında.
Bu gün senin olmadığın yerlerdeyim. Bir hayli zamanlar tükettim senden bir haber. Ve adını sevda koyduğum büyük bir boşluktan ibaret artık ömür bende. Yani kısacası senin anlayacağın, ben kokunu duymakla farklı bir boyutta hayata başladığım o büyülü gecedeyim. Vazgeçilmez olmanın da tek sırrı budur sevgili. Ben gözlerine öylesi baktığım o ilk gece yüzlerce kez soluduğum sende kokunu ezber ettim. Şimdi nereye gitsem yanımda, ne yana dönsem canımdasın. Avuçlarımda hala kurumayan terin, nefesimi kanatan adınla; sen yaşamımın en canlı yanısın.
Tamamını Oku
