Hasret,gönül çığlığında kopan en son yaprak.
Hayal,hangi sabahta kim bilir nasıl uyanacak.
Haykıran dillerin üflediği gerçek solmayacak.
Hasta yatağında ağlarken,dinleyen olmayınca.
Hayata küsen kişi,kendine zulmedendir ancak.
Hayat bağındaki üzüm,elbet çalışanın olacak.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
