Hayat Aşkı Şiiri - Naki Aydoğan

Kalk yat Hayati.
Çok yaşa Yeşim.
İlhan işe gitti mi?
Hayatı seviyor ama hayatını sevmiyor.
Kim sever gece işini.
Yok, bizi de sevmiyor, kendini de.
Neyi sevse hayatı sever insan.
Aşkını, hayat aşkı varsa.
Hayatı da sever hayatını da.
İlhan evli.
İkide çocuğu var.
Öğle ama hayat aşkı yok.
Evlenirken de böyleydi.
Çocukları olunca da böyle.
Çocukken böyle miydi?
Yok, neşeli sevecen bir çocuktu.
Ne olduysa askerliğinde oldu.
Zor geçti askerliği ama çatışmadı.
İlla düşmanla mı çatışır asker.
Askerliğin kendisiyle çatışır.
Tatbikat sırasında düşmüştü.
Bir arkadaşından bahsederdi.

İlhan geldi mi?
Geldi.
Yattı mı?
Yok, kahvaltı hazırlıyor.
Allah, Allah.
Çocuklar kalktı mı?
Handan kaldırmaya gitti.
İlhan bugün çok neşeli.
Ne olmuş?
Yolda gelirken düşmüş.
Görsen eli sürtünmüş dirseği kanamış dizide ağrıyor.
Ve neşeli öğle mi?
Evet.
Ve kahvaltı hazırlıyor.

İlhan oğlum ne oldu sana böyle.
Düştüm baba.
Nasıl düştün.
Yolda yürürken tökezleyip düştüm baba.
Ve neşeni buldun.
Daha fazlası baba hayat aşkımı buldum.
İnsanın başına taş düşer,
Hafızasını kaybeder
Hayat aşkını yeniden bulur da.
Yere bir şey oldu mu?
Birkaç damla kanımla biraz salyam aktı.
Eyvah o yere.
Kahvaltıda sizlere bir şey söyleyeceğim.
Nedir, nedir acaba.

Ben, Maraş’a gideceğim.
Bir hafta izin aldım iş yerinden.
Şef izin verdi.
Müdür tamam dedi.
Kahvaltıdan sonra gidip yazdıracağım.
Hayırdır.
Hayır, baba hayır.
Askerlik arkadaşım Hamza’yı göreceğim.
Yarın gideceğim.
Niye demeyeceğim hayat aşkın için gideceksin.
Evet, baba.
Tatbikat sırasında düştüğümde Hamza bana el vermişti.
Onu hatırladım.
Peki, görüştün mü?
Geleceğini biliyor mu?
Yok, sadece Maraş’ta olduğunu biliyorum.
Telefon numarasını da bulamadım.
Eyvah ki eyvah.
Handan ne diyor.
Öptü beni.
Daha ne birde arkadaşına mı öptüreceksin cıs yerlerini.
Yeniden doğmuş gibiyim baba.
Belki onun bana ihtiyacı vardır.
Gitmek istiyorum.
Git oğlum git benim şaşkın oğlum.

Maraş’ gider.
Kahraman gibi şehre girer.
Zor bela olsa da Hamza’yı bulur.
Hamza arkadaşım.
Yok, ben onun amcaoğluyum.
Ne kadar benziyorsun.
Aslında pek benzemeyiz.
Sen ne kadardır görmüyorsun Hamza’yı.
15 sene kadar oldu.
Asker arkadaşı mısın?
Evet.
Niye görmek istiyorsun.
Öylesine aklıma düştü.
Böylesine geldim.
Gir şöylesine.
Oraya değil buraya gir.
Hasta mı?
Yok, düştü, kaza geçirdi.
O anlatır sana.
Merhaba Hamza ben İlhan.
Sivas, Temel Tepeden.
E ne olmuş.
Tatbikat sırasında bana yardım etmiştin.
Ne istiyorsun.
Geçen yolda yürürken düştüm.
Sonra seni hatırlayıp geldim.
Ben de düştüm hem de yataklara düştüm.
Ben bir yerlere gitmeye çalışıyor muyum?
Kim bilir belki düşünürsün.
Sen nasıl düştün.
Tökezleyip düştüm.
Vah vah yanında olmadığım için çok üzüldüm.
Üzülme ben senin yanında olasım varmış bak.
Sen ne yapabilirsin ki?
Geçen ameliyat oldum.
Yürüye bilecek miyim emin değilim.
Sana ne oldu.
Sen nasıl düşüp kaza geçirdin.
Bir arkadaşıma yardım sırasında düşüp kaza geçirdim.
Arkadaşımın fantezili yatak işi vardı.
Salıncaklı yatak.
O illa da tavan monteli olsun istedi.
Tavana delik açarken merdiven kaydı düştüm.
Sen merdiveni tutmayı bırak çayın demine bakmaya git.
Çay bahane yine karısını öpüp sıkıştırmıştır.
O arada bende düştüm.
Belimi incittim.
Sen kendi başına düşüp kalkmışsın.
Ama askerlik zamanında kalkamamıştım sen yardım etmiştin.
Ben olmasam başka bir asker arkadaşımız yardım ederdi.
Amma abartıyorsun.
Öğle ama iş öğle değil.
Nasıl.
Hayat aşkımı da düşürmüştüm.
Yardım etmese miydim?
Yok, revirdeki hemşire kıza aşık olmuştum.
Yeni mezun genç olan hemşire kıza mı?
Evet, öbürü evli barklı kadındı ona değil ya.
Genç olanda nişanlıydı.
Evet, öğrenince hayat aşkım suya düşmüştü.
Kızılırmak’a akıp gitmişti.
Ondan sonra yaşadım ama bir tuhaf yaşadım.
Bir fanus içinde yaşadım diyebilirim.
Anam babamla bir kalıyorum.
Beni evlendirdiler işe koydular eş dost edindirdiler.
Çevrem kalabalık ama.
Ben alabalık gibi alık alık yaşıyordum.
Bir kaldırım yükseklikten ayağım tökezleyip düşsem de.
Hayat aşkımla yeniden kalkmış oldum.
Psikolojik olarak.
Beni kendime getiren küçük bir vesile oldu.
Vay ve İlhan.
Ne büyük meselen varmış be asker arkadaşım.
Tabi ki seni meselen şu an çok daha mühim.
Bende senin yanında olacağım.
İzin verirsen.
İşin var mı?
Vardı ama çıkışı mı verdiler.
Tazminatsız.
Sigortadan biraz para aldım işte.
Bak ne diyorum.
Benimle İzmir’e gelsen.
Çevrem geniş sayılır.
Belki daha çabuk toparlarsın.
Yani benim için mi geldin.
O hemşire kız için gelmedin mi?
O ne alaka.
O hemşire kız Maraş Devlet Hastanesinde çalışıyor.
Eşinden de ayrılmış.
Hastanede yatarken bana da bir ara bakmıştı.
O zaman hatırlamıştım.
Ama konuşmadım hiç.
Gerçekten mi?
Gerçekten.
Hayat aşkını yine düşürmeyesin bak.
Ben evliyim ve karımı da seviyorum.
İki çocuğum var.
Aşk bu ilhan aşk.
Birde hayat aşkınsa öğle kolay olmaz bu işler.
Yapma ya.

İlhan’a bak sen.
Çoluğunu çocuğunu bırakıp hemşireyle evlenmez mi?
Yok, öğle olmaz.
İzmir’e döner.
Karısı Handan’la görüşür.
Çocuklarıyla konuşur.
Anne babasını ikna eder.
Boşanır.
Maraş’a geri döner.
Hemşire, Şermin ile karşılaşır.
Aşkını ilan eder.
Hayatını anlatır.
Hayatının aşkı olduğunu beyan eder.
Evlenme teklif eder.
Şermin önce şaşırır kabul etmez ama sonra İlhan’dan o da hoşlanır.
Ve hayatının aşkını bulduğuna yorar.
Maraş’ta kalmazlar İzmir’e dönerler.
Aynı mahallede yaşarlar.
Şermin’inde bir kızı vardır.
İlhanın iki kızı bir oğlu olmuş olur.
Şermin’in eski kocası yurtdışına topuklamıştır.
İşyerini soymuştur.
Memleketler alakasını kesmiştir.
Öğle kolay dönemez.
Kızını da pek umursamaz.
Handan ise zaten bir aşkı varmış.
Gizliden gizliye.
O da birisini seviyormuş.
Sevdiği adam Kenan yurtdışına gidince ümidini kesmiş.
Ama Kenan geri dönmüştür.
Bir holdingde üst derece yöneticidir.
Handan ile tesadüfen karşılaşınca eski günleri yar ederken mercimeyi fırına verirler.
Handan Kenan’a sırtını çevirmez.
İlhan’ın durumu durumuna ilaç olur.
Kılçıksız, tereyağından kıl çeker gibi hayat aşkları yerini bulur.