Hayat Arkadaşın Şiiri - İsmail Özabacı

‘ ev’ arkadaşın olur eğer yalnızsan...’kapı’ komşun olur eğer bir saat onla konuşursan…
‘darmadağın’ olur evin hayatın gibi eğer sen hayatsan…’baş ucunda’ olur eğer hastaysan
‘yorganın’ olur eğer sen derin bir uykudaysan…ve eğer yorgunsan sana bir bardak’ çay’ olur.
En zor anında ‘can’ olur kalkmakta zorlanırsan…’gözün’ olur görmüyorsan ve ‘sesin olur duymuyorsan…bazen bir ‘dost’ olur konuşmak istiyorsan bazen bir ‘arkadaş’ yaslanmak istiyorsan ve bir ‘omuz’ olur ağlarsan…
Ama ‘sus pus’ olur sen susarsan, en büyük sırrını tutan ‘küp’ olur anlatırsan…
Bazen ‘işin’ hayatın olur, yaşamdan zevk almıyorsan…’gökkuşağın’ olur sen güneş açarsan…’gülümsemen’ olur kahkaha atarsan…’bayram sabahın’ olur yaşarsan…hayat bu ya işte!
Olurda bir gün birine ‘aşık’ olursan…’ geride kalan’ olur…’giden’ olur yanından.
‘ağlayan’ olur ardından…’özleyen’ olur derinden…ve ‘ayrılık geçer’ artık şarkıların içinden…
‘düz bir çizgi’ olur bazen kader anlarsan…’zik zak’ çizer hayat takmazsan…’tezat’ olur yaşamak istediklerinle ‘yaşadıkların’ arasında kalan…
‘her şey’ olur bazen zaman…ve sadece ‘yaz saati uygulamasına’ geçildiğinde geri alınırzaman, bir zaman makinesinden bağımsızdır tüm yaşanan…
Bir gün ‘her şey ‘ olur…’ev’ arkadaşın,’iş’ yaşamın, ‘kızın’ hayatın, ‘saçma’ rüyaların, ‘büyük’ pişmanlıkların…
Ama ‘hiç’ hayat arkadaşın olmaz…