Hayat Arkadaşım,, Şiiri - Ramazan Gökçe

Beraber çıktık yola,ama düşe ama kalka
Mutlu bir yuvamız için hep inandık hak,ka,,
Sen onsekiz, ben yirmisinde sevdik ikimiz
Annen baban vermeseydi niceydi halimiz

Seven insanın sabrını sende gördüm hanım
Az mı mücadele verdik hayat yolunda canım,,
Hayat arkadaşım,can yoldaşım neler çektik
Zaman geldi kuru ekmeği bölüştük şükrettik,,

Hatırlıyormusun ilk oturduğumuz küçük evimizi
Martı sesleri ile gelen dalgalar üzerdi ikimizi
Bütçemize uygun bu evi buldum dedim sana
Sen susardın çaresizce,katlanırdın aşkına,,

Ne çabuk geçti yıllar, anıları da içine çeker
Dün daha emekliyen Fatih olmuş bir Asker,,
En son doğan oğlumuz Emin zaten çok şeker
Benim kahrımı senden başka söyle kim çeker

Meltem rüzgarı esintisinde güzel günlerimiz oldu
Gül kurusu akşamlarda sitemlerimiz hiç yokdu
Geri baktığımda anladım, sevgimizin büyüklüğünü
İnanki hiç istemiyordum senin darılıp üzüldüğünü

Sen sevgi çiçeğim,herşeyimsin can yoldaşım
Sana olan sevgi saygımı ölene kadar yaşatırım
Karşılıklı bir sevgiye saygıya hep inanmışımdır
Sen yanımda olunca ölüm bana inanki haramdır,,

Mutsuz olduğun günlerin azlığına hep sevinirim
Bana dört çocuk verdiğin de Allaha şükrederim
Rabbime dua ediyorum mutluluklar bozulmasın
Hiç kimse karşılıklı sevgi,saygıyı yabana atmasın,,