Hayat Arkadaşı Şiiri - Mehmet Akif Tiryaki

Hayat arkadaşını uğurluyordu
tekerlekli sandalyesinden
kalın gözlüklü kadın
şişkin gözleri kızarmış
yağmurlu bir cumartesi Ekim ikindisinde
söyleniyordu konuşmakla bağırmak arası
anlaşılır gibi değildi söyledikleri
hayat arkadaşını uğurluyordu
sanki içi tükeniyordu

Cami avlusunda kalın gözlüklü kadın
yağmurlu bir Ekim ikindisinde
son seslenişiyle
başını sallıyordu elleri dizlerinde

Gözlüğünün camları buğulandı
ruhu yorgun bedenini sandalyede bıraktı
son vedasıydı onun
bu son vedasıydı eşiyle
kol kola gidiyorlardı nikah masasına

Nikah memuru sordu:
“-Onunla evlenmeyi kabul ediyor musunuz”
“-Evet”dedi smokinli damat.
Hoca sordu:
“-Hakkınızı helal ediyor musunuz”
“-Helal olsun” dedi hep bir ağızdan avludaki cemaat

Bir flaş patlaması hızında geçti
beraber yaşadıkları upuzun hayat.