Hayat Ağacı Şiiri - Cengiz Esgin

Bilmezdim gençlikte neden okuduğumu
İlmek ilmek hayatımı dokuduğumu
Kitapları yedim bitirdim sıra sıra
Taşlamak sevaptır bu ağacı ara sıra

Bu hayat ağacıdır çıkması netametli
Taşlarken anlarsın bu bile zahmetli
İsterdim ki herkes atsın ağaca taş
İnsanı insan yapan o bir damla yaş

Sekiz milyar kişi bu dallarda yaşarız
Kimisi eski kimisi de yeni kaşarız
ağaçta güzellikler arı kovanında saklı
Çomaksız bilemem kim haksız kim haklı

Aşağıya bakma evlat ayağın kayar
Ağlayan kalmışsa o yirmi dört ayar
Adamlık ağacın dalında zor zanaat
Boğaz tokluğuna yazarız kıt kanaat

Dikkat et zirveye çıktıkça söz biter
Menfaat yüzünden insan insanı iter
Düşersen üzülme ya olmuşsun ya koruk
Çıktıkça düşersin oğlum burası doruk

Kibir kuşu dalda yalnızları yakalar
Zenginleşenin etrafını sarar çakallar
Sakın ha! Ne nefsini dinle ne bu kuşu
Beşeriyet harici evrenin ismi huşu

Zirveye çıkınca bak insanlar küçülür
Hayat dediğin santim santim ölçülür
Müjdeler olsun çünkü yaratım sürmekte
Deste deste defteri bir defada dürmekte

Ağaç titrerse korkma olmuşu dökecek
Üstüne yapışan sülükleri sökecek
Zemin ve arş arası binlerce meyve
Dibi delikken doluyor bu nasıl heybe

Hayat ağacı bu ara sıra taşlamalı
Bitti denilirse yeniden başlamalı
Oğlum öğrenmezsen çürürsün
Biliyorum dersen gününü görürsün