Hayat Ağacı Şiiri - Muhammed Sami Mercimek

Çocuğum,
Tahtından indi benden önceki çocuklar,
Çocuğum,
Kırıldı nasırlı ellerin sevdası,
Tahtadan atlar,
Bir vakit namazdı,
Kuşluk vaktinin adının,
Güvercinler ile bağını,
Güneşin siyah tüylerde ki yeşil parıltısıyla anlatan,
Secdeler ve seccadelerdi,
Çocuğum ta o zamanlar.

Bir güvenli limanı okurdu annem,
Bir çöl gibi bakardı babam sessiz,
Ateşler içinde ilaçsız,
Dualardı anamı umut dalına tutunduran.

Gevrek bir dirilik Tıp fakültesi,
Eldiven balonlar, acılı tuzsuz çorbalar,
Ve serumlu ağlamalardı,
Yakınmalarımın hepsi,
Annem kapatırdı gözlerimi,
Dualardı göz kapaklarımla,
Sevdiğim çiçekler arasındaki barikatlar.

Ben belki yeryüzüne,
Belki bir yüze ,
Yağmur zerresi,
Fırtına öncesi,
Alımlık bir tövbeydim,
Şimdilerde ,
Dualar ile deryalar arasında,
Küflenmiş tenime,
Çöreklenirken sevdalarımın bu acısı,
Hatırladım ki bu hâlât,
Çiçekleri sevemeyişimin
Bir imgelem sızısı,
Ama nerden bilebilirdim,
Çocuktum,
Daha sevmemiştim,
Dualarda yakarılanı...