Hayat Adına Alınan Aksiyon

Bir aksiyon lazım var olmak adına,
Doğmak yetmiyor.
Doğmak yalnızca bir başlangıç.
Sokakların özgürlük kokan o paslı tadı,
Ruhumu kanatır bir akşam vakti.
Sayısız kepenk kapanır caddelerde birbiri ardına.
Hepsinin ardında yüzlerce farklı hikâye.
Garip bir yolcuyuz,
Nerden geldik nereye gideceğiz bilinmez.
Gayba doğru giden ilahi yalnızlık.
Gecenin en karanlık adı,
Güneşin doğmasına en yakın zamandır denmiş.
Yalan.
Hayatında gün yüzü görmemiş insanlara,
Güneşin doğuşunu kim anlatmış ki zaten.
Sonrası binlerce bıçak yarası,
Sonrası büyük bir hazan.
Günler, haftalar kayıp gidiyor gözlerimin önünden.
Bir ağıt yükseliyor kalbimin en derininden,
Sonra,
Sonrası ayrı bir muamma.
Kelimelerce anlattım yalnızlığımı,
Kilometrelerce sustum.
İçime akıttım kan kustuğum günleri.
İçimde henüz büyüyen bir çocuk,
Adım adım gidiyor kendi idamına.
Dur diyorum,
Dur be çocuk.
Sesim o kadar uzaktan geliyor ki anlamıyor,
Daha da hızlanıyor yaşamdan vazgeçmek adına.
Karamsarlık içinde geçen bir ömür,
Söyle tanrım nasıl yaşanır böyle,
Hayat cenginde.
Metrelerce özlem kuyruğu.
Bir yamacın kıyısında süregelmiş bitmişlik hissi.
Tükenmez, ardı arkası kesilmez bir sancı.
Katil oluyor günbegün.
Masumiyet karineleri burada işlemiyor.
Zaten kim öldürür ki kendini,
Kendine kurduğu hayal dünyasında.