Zindanlar karanlık, lamba ışıksız
Kuru ekmek yenir, gitmez katıksız
Boğaza dizilir, lokma kaşıksız
Hayat acımasız, çeken insanlar
Soğuk duvarları, ısıtmaz soba
Koğuş ağasına, diyorlar baba
Çıkıp gitmek için, yetmiyor çaba
Hayat acımasız, çeken insanlar
Hava yok zindanda, boğuk burası
Mahkeme gününde, gelir sırası
Koğuşa dönünce, derdin alası
Hayat acımasız, çeken insanlar
Çoğusu gariban, yoktur parası
İnsanı bitirir, gönül yarası
Ziyaret olmaz, koğuşlar arası
Hayat acımasız, çeken insanlar
(0610) Mayıs 2003
Midayet Kara
Kayıt Tarihi : 26.12.2018 14:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!