Hayat, Açık Unutulmuş Bir Pencere!

Zaman çok acımasız;
Saatler dakikaları,
Dakikalar saniyeleri,
Tanımıyor anne!

Geçen her dakika,
Ve geçen her saniye,
Oğlun çok değişiyor anne!
Zaman bile yetişemiyor oğluna,
Saatinin katranı eskimiş be anne!

Rüzgâra mahkûm bir yaprak gibiyim,
Konacak dalım yok,
Artık karanfil de değilim;
Soğuklar kanıma işlemiş benim.

Üflesen;
Savrulacak sigara külüyüm,
Ateş ciğerime işlemiş benim.
Yanıyor ciğerim,
Yanıyor ciğerin.
Yanıyor anneciğim!

Zaman çok gerimde artık anne,
Hızımı alamadım çocukluğumda,
Çılgınlıklar yapamadım;
Hayatı, bir çırpıda avuçladım,
Hangi yürek dayanır buna anne?
Hangi can dayanır, hangi çocuk?

Sol elimde kara kaplı defterim,
Sağ elimde yara bantlı atlas kalemim.
Yazdım, çizdim, okudum, adam oldum;
Ama çocuk olamadım anne, çocuk olamadım.

Oğlun, artık o bildiğin değil anne!
Bir bilsen şimdiki beni,
Tanımazlıktan bile gelirdin belki! ?
Yaşadıklarım ve yıpranışım,
Yedi, bitirdi beni anne!

Ve ne gariptir ki anne,
Artık ölümü düşünür oldum.
Ve hiç korkmuyorum;
Daha nasıl ölürüm ki anne?
Hangimiz aslında,
Birer ölü değiliz ki anne?

Kıçımız bağlı değil miydik hepimiz anne?
Ağlayınca susturulmadık mı birer emzikle?
Avutulmadık mı topaçlarla, bilyelerle?
Dağıtmak istediğimizde bir şeyleri hürce;
Oyuncaklar dizilmedi mi önümüze?
Birer oyuncak gibi, kullanılmadık mı anne?

Ne farkı var, günümüzün dünümüzden anne?
Kıç üstü oturtulmuyor muyuz yine?
Susturulmuyor muyuz, konuşmak istediğimizde?
Beynimiz tutsak edilmiyor mu?
Düşünmek istediğimizde bile!

Hiç düşündün mü anne?
Hiç düşünmeden bazı değerleri..
Değer dediğin nedir ki anne?
Hayata mahkûm,
Mahkûma kelepçe olmaktan başka?

Sıra sende anne,
Değiş sen de!
Unut beni,
Unut tüm değerleri de! ..
An gelip unutulacaksın,
Unutulacaksın çünkü sen de!
Hayat; açık unutulmuş bir pencere,
Uçup gideceksin ansızın sen de!