Hayat Açık Hava Cezaevi

Ben hayat denilen Açık Hava cezaevinin kader mahkumuyum…
Suçum yalan söylememek, aldatmamak,
Sevdiğine kem gözle bakmamak…

Meğerse adam gibi yürekten sevmek,
Suç teşkil ediliyormuş bu alemde.
Hele de sevgi, saygı ve sadakat yoksunu olmak,
Raconun ağababasıymış.
Delikanlılık akşam eve ekmek götürmekle,
Dürüst bir insan olmakla değil de,
Elinde tespih, belinde emanet,
Gece yarısı arkadaşlarıyla içtikten sonra
Kafa güzelken, gömleğinde vurduğu adamın kan izleriyle birlikte
Eve dönmekle ölçülüyormuş…

Olgun davranışların beş paralık değeri yokmuş.
Çakal sürüsünün serserisi olmak,
Paha biçilemez bir değermiş, bu alemde insan için…
Yaratana ibadet etmek, kulluk yapmak,
Namusuna leke sürdürmemek değil,
İsyan etmek, inadına günah işlemek ve zina yapmak,
Ahlaki değerlerin en kral kuralıymış…

Ben ve benim gibiler dünyaya kötü örnek oluyormuş...
Aslında hepimizin darağacında asılması gerekiyormuş…
Adaletin hassas terazisinin bozulduğu,
Hukuk mahkemesi yargıçları öyle söyledi…
Dürüst olduğum içinde bana ceza olarak,
Hayat Açık Hava Cezaevi'nde çekilmek üzere verilen
Müebbetten dünyada yaşamak oldu…

Bu ceza bana namertliği, şerefsizliği
Ve namussuzluğu öğrenmem için verilmiş…
Bu hapishanede benim gibi
Bir sürü mertçe yaşayıp, alnına kara sürülmeden
Bu cezanın sona ermesini bekleyen,
Şeytanın her türlü oyununa rağmen,
Yüreğindeki insaniyeti bıkmadan,
Usanmadan kaybetmemek için çalışan,
Yüreği sevgi ve iyilikle yoğrulmuş,
Nice kader mahkumuyla dolu…

Hepimize geçmiş olsun…
Rabbim hepimizin yar ve yardımcısı olsun…
Hepimize, kötülüklerle savaşmak için
Güç kuvvet ve sabır versin…
Amin.