Hayat'a sitem Şiiri - Soner Demir 2

Olmadı!
Ne yaptıysam olmadı,
Ben gülmeye çalıştım hep,
Hep mutlu olmayı istedim,
Ve hep gülücükler saçmayı.
Ama unuttum her zaman,
Unuttum ben seni hayat!
Sağ olasın!
Hiç bir zaman yalnız bırakmadın beni!

En mutlu anımda yanımda oldun,
Kederli günlerimde de tabi,
İşini öylesine güzel yapıyorsun ki,
Sevinci üzüntüye çevirmeyi,
Dert üstüne dert eklemeyi,
Seni takdir ediyorum hayat!
Ama seni çok sevdiğimden değil, bilesin,
Yaptığın zamanlamaların mükemmelliğinden,
Ustalığından, becerikliliğinden dolayı.

Ne halin varsa gör bile diyemiyorum,
sitem bile edemiyorum ya sana,
İşte bu! beni kahreden beni en derinden yaralayan.
Ama ahdim varsana hayat, ahdim var!
Bir gün, bir gün elbet bana da gelecek bu sıra,
Hep sende kalacak ve bu kahrolası çark,
Hep senden yana dönecek değil ya.

Sende son bulmayacak mısın?
nihayete ermeyecek misin?
Ereceksin! ey sevgili hayat, ereceksin!
Sende bilirsin ki, her şeyin bir sonu var.
Sende tadacaksın benim için ebedi sevinç,
Senin içinse ebedi matem taşıyan o sonu.

Senden o zaman hesap sorma ihtiyacı duymayacağım,
Hatta sana ne kadar darıldığımı,
Senden ne kadar nefret ettiğimi,
Ne kadar iğrendiğimi, her şeyi! Her şeyi!
Bir kenara bırakıp sadece güleceğim,
Sonsuz olan mutluluk şarabımın ilk yudumlarını,
Büyük bir zevkle içeceğim.

Şimdi kork benden hayat, kork!
Sen,
son bulacağın günün Izdırabını şimdiden çekmeye başlarken,
Bense o ebediyete açılan nihayet kapısının,
Nasıl açıldığını tüm güzelliğiyle hayal edeceğim.
Hayırdır düşünmeye başladın?
Galiba sende anladın değimli hayat,
Evet düşündüğünde haksız değilsin,

PAPAZ HER ZAMAN PİLAV YEMEZ DEĞİLMİ HAYAT ! ! !

15.06.2006