Hayat A.Ş. Şiiri - Güven Sert

yaşamayı bir ömre sığdıramadığım sevgilerimi
bir konserve kutusuna tepebiliyorum şimdi.

ne hasadından zevk aldığım
sevgi tarlalarımın,
ne o kısacık ömrümün
değerli tapuları yok artık.
ki her birisi ucuz kağıtlar oldu
duygu yüklü satırlarımın.

değil devletin bundan sonra
senin müdahalen bile faydasız,
düşüyorlar,
durmaksızın düşüyorlar...

göğüs kafesimde gizli
o kan pompası,
o yumruk kadar dev ambar
gelişmekte olan sevgilere hibe edilmiş
defolu anılarla dopdolu...

kimseye okutamadığım bu anılar
sarsarken hayatımın şirketini
yeni ürünlerimin piyasada kabul görmemesi
zarara soktu iyice beni.

işte yine aynı terane kaç bin yıllık,
açın gazeteyi bakın
ekonomi sayfasına,
düşüyorlar,
düşüyorlar,
düş’
tü
yaşam....