Çocukken oynadığımız uydurmaca oyunlardan ibaret
Hani beraberken herşeyi unutup bıkmadan oynadığımız.
Yalnız kaldığımızda kulaklarımızı tırmalayan
Ömür boyu dinmeyen bir melodi
Yüreğimizin sesi değilmiydi dinlediğimiz...
Hayat;
Hiç durmayan bir yolcu treni
Yolcuları ben,sen,o
Biz...!
Son istasyona gelindiğinde
Dönüp bakacağız arkamıza üzülerek
Herşeyi geride bırakmışız
Sevdiğimiz.
Kayıt Tarihi : 22.2.2009 23:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!