Hayat Şiiri - Muzaffer Çavdar

Sözcukler dolandı dılıme
Bırer bırer dokuluyor
Hasretınle yoklugunu gonlum
Kıyamet sayıyor

Hiç tanımamış kalsaydım senı
Bakmasaydım gözlerine
Yanmasaydım gözlerinde

Beni alıp göturen kıyamete
Hasretınle yoklugundu
Bilmedıgım bır neden dı
Bır sabah öylece çekip gıttıgınde

Böylemıydı bızım sevdamız
Gıttın ıste ardına bıle bakmadan
Karıstın karanlıga
Hıç dusunmeden benı
Attın yanlızlıga
Bak köze döndü yanıyor yureğim
İşte bu senın, Senin eserin.

Çileli sevdanı çeker dururum
Hatırlayıp andıkça seni
Karanlıklar içinde
Ben benden gittim
Senın sevdan gıtmedı gonlumden
Kayboldum yoklugunda
Herşeyı bırakıp gıttıgınden bugune

Sensiz bu kaçıncı gun
Bu kaçıncı ay bilemıyorum
Ama ama unutamıyorum sevdanı
Yokluğun cehennemden farksız şimdi
Öylece çekip gittiğinden bugune

Hiç düşündün mü? peki beni
Ne yapacağımı!
Nasıl yaşayacağımı!
Umurundamı sanki
Hangi kaldırıma kustuğum
Sensiz senın hasretınle geçen gecelerde.

Bana sevgiyi, Hayatı anlatıyordun.
HAYAT....
Hayat seni düşünürken hergün paket paket içtiğim sigaralar mı?
Boş boş duvardaki cansız resmine bakıp bakıp ağlamammı?
Yoksa,yoksa Hasretinle yokluğunu kıyamet sanmammı. ha

Şimdi umut ekıyorum saksılara
Penceremın onunde
Güneşin bile gırmedıgı odamda
Gözyaşlarımla suluyorum birer birer
Hasret kokuyor hepsi rüzgar estikçe

Ve,ve artık sensızde yaşayabiliyorum
Çünkü
Senin ödüllendirdiğin gülücüklerin karşısında
Benim gözyaşlarımla suladığım
Saksılardakı umutlarım sayesınde