Hayat Şiiri - Şeref Sayar

Hayat ne kadar acımasız olursa olsun bir yerlerden tutunmak
gerekiyor hayata ve kaderine razı olup doya doya yaşamak
acıları.
Kader bu kimini güldürürken kiminide ağlatıyor.
Ve açılacağına hiç umudun yoksa kapıları zorlamak boşuna.
Kaderine razı olup elindekilerle avunmak en mantıklısı, elinde
olan hiçbirşey yoksada.
Çünkü ulaşamayacaklarına uzanmak daha çok yoruyor insanı,
kayıp yaşıyorsun kalabalığın tam ortasında ve hep sen yolcu
ediyorsun gidenleri, kalanları avutmakta yine sana kalıyor.
Doğuştan yok yazıldıysa künyen varolmaya çalışmak boşuna,
Sen kalabalığın içinde bir gölgesin,
karanlıklar yarılıp ortalık aydınlanana kadar hükmün.