Hayat Şiiri - İbrahim Sağır

Gelmeyen baharların hasretini yaşadım,
Geceme kezzap döktü masallardaki cadı.
Unuttuğum gün oldu ben kimim neydi adım,
Hayatım hayatımı elli beş yıl sınadı.

Nasıl,niçin,nedeni çıkardım lügatimden,
Aklıma yol aradım bin ümitle muhalde.
Savaşın ortasında düşürüldüm atımdan,
Gerçek cevabi buldum sırlar saklı sualde.

Nefsimin putlarını kıra kıra yürüdüm,
Izdırabımda buldum sevginin neşesini.
Gölgeme köle oldum peşi sıra yürüdüm,
Susturdum zaman oldu vicdanımın sesini.

Ayrılık rüzgarları esti bahçelerimde,
Gönlüme çöreklendi acı üstüne acı.
Cüceler horon tepti gamlı gecelerimde.
Çalmadan geçti her gün şu kapımı postacı

İbrahim Sağır