Yıpratıyor hayat acımasızca
yıkıyor bütün yükünü omuzlarına,
sonra yıkılası vuruyor sillesini.
Acıların karmaşasında kayboluyorsun.
kurtulmak,
kaçmak istiyorsun biliyorum.
Keşke bunlar düş olsun diyorsundur.
Bir an önce bitsin diye yalvarıyorsun,
biliyorum.
Dedim ya hayat acımasız.
Bu dünyanın bedelini ödüyorsun.
Belki haklı, belki haksızca,
Düşüncelerin saplantılara sürükleyecek seni,
Bir kaos için de olacaksın.
Labirent deki bir fare misali,
Yürümeye çalışacaksın bu zorluklar da,
Engeller geçit vermeyecek belki,
Düşeceksin,alçalacaksın,kahrolacaksın.
Ama sen yine de yılmayacaksın,
Biliyorum.
Hatıla geri de bıraktıklarını,
Sonra düşün bunca çile neden,
ve bunun sonu nereye varacak?
işte bunu anladığın da,
iş işten geçmiş olacak.
Gölcük,05.01.1990
Ersan CankurtaranKayıt Tarihi : 24.2.2008 01:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ersan Cankurtaran](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/24/hayat-753.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!