Hayat Şiiri - Aylin Çalışkan

hayat...
hem düştüm hem düşündüm
her düşüşümde,
nasıl oluyor da herşey
hem bu kadar anlamlı hem de bu kadar anlamsız
konuştum kendi kendime.
güldüm.
gönül verdim,
ağladım.
hiç istemeden ağlattım.
karşı çıktım her baskıya
olmaz dedim! ...
mesela;
yıkıldım yüz bin kere,
tekrar yükseldim.
bir daha düştüm,
hemen dirildim,
olmadı;
yeniden doğdum.
ve sonunda yolun son kıvrımdan içeriye sokuldum...
dinlendim...
saklandım gölgelilerden,
karanlık nefeslerden.
derin bir nefes çektim içime
gün görmemiş yüreğime...
simsiyah oldu heryer.
meğer, yaldızlı bir karanlıkta
çınlayan sadece bir kahkahaymışım ben..
işte sonunda buldum.
arınmaya uyudum
bir yudum su oldum
ve işte şimdi yokluğunda kayboldum.

aylin caliskan
17 aralık 2007 20:37