Hayat Şiiri - Serdar Yücel Özkan

Geldin, hiç aklımda yokken girdin hayatıma
Yaktın, yıktın, yok ettin her şeyi..
Öyle tanıdık, öyle yakındın ki bana, git bile diyemedim sana.
Yalnız gecelerimde haykırdığım isimdi ismin,
Gördüğüm hayaldi yüzün sanki.
Bastığın yerler alev alıp yanıyor, dokunduğun yerler yıkılıyordu.
Ruhum bedenimde senden saklanacak yer arıyordu
Sen bedenimde ruhumdan habersiz geziniyordun.
Oturup ağlamaktan başka çare yoktu.
Gözlerini kapatıp sıkıca,
Başı dizlerinde oturdu ruhum, bedenimin en gizli köşelerinde.
O ağladıkça ben gizleyemiyordum.
Hiç durmadan ağlıyordu…

Uzun bir süre ses gelmedi senden,
Başımı kaldırdım, her şeyi yıkıp yok etmiştin
Ama bambaşka bir dünya yaratmıştın bana.
Sonra yanımda beliriverdin birden
Ellerimden tutup kaldırdın beni, sarıldın sıkıca…

Sessizce kulağıma fısıldadın sonra;
Bu hayat bizim artık, bak!
Sadece ikimizin…!