Yola çıktığımda,çok toydum
Dediler ki;
Hadi yürü,korkma!
Bir bildikleri vardım dedim
Yürüdüm...
Yol uzundu
Manzarası güzeldi
Bulutlar vardı mavi mavi
Çimenler yemyeşil
Hayallerim
Henüz renk değiştirmemişti
Toz pembeydi hepsi...
Sonra,
Böyle olmaz dediler
Ayakkabılarını çıkar
Hissetmelisin,yürüdüğün yolu
Ayak izin kalmalı yürüdüğün yolda
Arkanda biz varız korkma!
Bir bildikleri vardır dedim
Ayakkabılarımı çıkarıp yalınayak yürüdüm
Buz gibiydi yollar
Ayağıma battı taşlar
Kanım karıştı yola
Canım yandı çok...
Seslendim;
Yardım istedim
Arkanda biz varız diyenler
Bana cesaret verenler yoktu
Üzüldüm....
Bir taşa oturdum ağladım
Sonunu bilmediğim yolda
Tek başıma kaldım
Onu, bunu değil
Kendimi dinlemeliydim
Sildim gözümün yaşını
Tekrar yola koyuldum
Anladım ki Hayat
Tek başına gidilen bir yoldu
Bu yol benim yolumdu
Kimsenin yardımına gerek yoktu...
Kayıt Tarihi : 27.12.2007 15:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Birol Hepgüler.
'Anladım ki Hayat
Tek başına gidilen bir yoldu'
ne kadar yerinde bir tespit.kutlarım....
Anladım ki Hayat
Tek başına gidilen bir yoldu
Bu yol benim yolumdu
Kimsenin yardımına gerek yoktu...
doğruyu bulmak biraz zaman alıp bizleri yıpratmış olsalarda önemli olan doğruyu bulmak...yüreğinize kucak dolusu sevgiler...harika bir şiir..kutluyorum sizi...sanki ben yazmışım:))
Hayat göründüğü kadar toz pembe değildir.
kutlarım hayat tecrübenizi.
saygılar tam puan
selami
TÜM YORUMLAR (9)