Hayat Şiiri - Onur Köklü

Bir hayat içersinde koyboluyorum
Paramparça olmuş duygularım
Kapılmış gidiyorum deli dalgalarla
Karanlık denizin diplerine.
Dönüp bakıyorum,durduğum kumsala
Kumsaldaki tek beyaz dalgaların köpükleri

Belki gelirsin umudu içersindeyim
Belki elimden tutar çekersin
Belki diğer beyaz renk sen olursun
Karanlık kumsalda ay yüzünle
Belki..

Soğuk,karanlık denizde kaybolup giderken
Gözlerin aklıma geldi,
Ellerin aklıma geldi,
Keskin yosun kokusuna rağmen
Kokun hala burnumda..
İçime sindirmişim kokunu.

Üşüme geldi yorgun acılı bedenime
Son kez başım suyun üstüne çıkardım
Beyaz köpüklerden başka bir beyaz
Göremedim sahilde,yoksun..

Bedenim birden ağırlaşıp dibe çökerken
Boğazıma acı veren yumruk
Artık yutkunmama sebep değil,
Tuzlu su onu yok etmeye başlamıştı
Yavaş yavaş acı yoktu,yutkunabiliyordum
Ama karanlık,soğuk,yosun koka suyu..

Dibe vuran ay ışığının hafif ışığıyla
Gözüm sağ elime takıldı,
Elimdeki hissizliğe rağmen bir
Dokunuş hissetim,bir ışık gördüm
Bu senmisin acaba?

Bu ellerin sanırım
Bu beni sana ve hayata bağlayan
Ellerin olsun,beyaz pamuk ellerin.
Ama değil,bu beni alıp götüren
Güzel bir ışık,cezbeden bir ışık.

Işığı takip etmek için
Çaba göstermeme gerek yok
Ağırlaşmış bedenim takipte zaten
Yosunlar bir bayram havası içersinde
Etrafımda salınarak yüzüyorlar

Gözlerimi ağırlaşmış,Ellerim kasılmış
Işık yok olmak üzere..
Dibe vurmuşum,kumlar bir yastık
Edasıyla beni uykuya davet ediyor
Dayanamıyorum bu yolculuğa
Kapanıyor gözlerim derin uykuya doğru..

Uyandırmanı bekleyeceğim Aşkım....